Al van kleins af aan wist ik dat ik ooit kinderen zou willen. Mijn moeder was 19 toen ze trouwde en 25 toen ze mijn zus kreeg. Op je 19e trouwen vond ik dan wel weer erg vroeg, maar op mijn 25e voor kinderen gaan? Dat leek me wel wat. Vandaag vertel ik jullie waarom ik jong moeder wilde worden, maar het niet werd.
Jong moeder worden
Ik heb mezelf altijd met kinderen gezien. Ik was zo’n meisje dat droomde van trouwen en kinderen krijgen. Ik zag het wel voor me: trouwen rond mijn 22/23 en dan rond mijn 25e een kindje. Heus was ik me er wel van bewust dat kinderen krijgen je gegund moest zijn, maar dat kon mijn droom niet tegenhouden. Misschien heel naïef, maar waarom zou nou juist ik niet in verwachting kunnen raken?
Toen ik me meer bewust werd van het feit dat het helemaal niet zo logisch is dat je kinderen kunt krijgen, stelde ik mijn wens bij. Nou ja, het was meer een wens om teleurstelling te voorkomen. En zo zei ik dat ik vóór mijn 30e toch zeker wel mijn eerste kind zou willen. Mijn echte wens was nog altijd 25. Ik wilde nog steeds jong moeder worden.
De reden dat ik dat graag wilde was omdat ik nog jong en vitaal wilde zijn om met mijn kinderen te kunnen spelen en stoeien. Hoe ouder je wordt, hoe groter de kans op lichamelijke gebreken en dergelijke. Maar ook omdat je niet weet wanneer je overlijdt. Klinkt heel luguber, maar voor mij was dat wel iets wat mee speelde. Ik wil zo lang mogelijk van mijn kind(eren) kunnen genieten, maar ik wil hen ook zo lang mogelijk ouders geven. Je hebt gewoon geen idee hoe het leven gaat lopen.
Maar ik werd niet jong moeder
Ik was (en ben nog 2,5 week) 29 toen ik Isabelle ter wereld bracht. Natuurlijk is dat niet perse oud, maar ik vind dit persoonlijk ook niet meer jong. Ik vind dit een volwassen leeftijd. Of klink ik nou een beetje gek? Goed, hierover mogen meningen verschillen. Ik werd dus niet jong moeder, al had het wel gekund.
Ik was 18 toen Roy en ik verkering kregen en 24 toen we samen gingen wonen. In dat opzicht had het mijn wens niet hoeven tegen te houden. Maar je staat nou eenmaal niet alleen in een wens om kinderen te krijgen…
Roy wilde ooit wel kinderen (al heeft hij daar op een gegeven moment zelfs over getwijfeld; en ik zelfs ook), maar nog niet nu. Dat was altijd zijn antwoord. Eentje die mij enorm frustreerde. Want wanneer dan wel? Tik. Tok. Daarnaast vond hij dat we het financieel nog beter op orde moesten hebben. Snap ik wel, maar zo slecht hadden we het dan ook weer niet en als ‘armere’ mensen het kunnen, kunnen wij het toch ook? Zo had hij nog vele antwoorden en ik had op alles wel een tegenargument. Maar nog zwichtte hij er niet voor.
Tja, je bent toch echt met zijn tweeën nodig om kinderen te maken. Zolang hij er nog niet aan toe zou zijn, kon mijn wens niet in vervulling gaan.
Hoe ik er nu over denk
Nog altijd vind ik het heel jammer dat we er niet eerder voor zijn gegaan. Ik voel me zo compleet nu ik moeder ben, alsof dit mijn roeping is. En het is ook niet zo dat we in die jaren tussen mijn 25 en 29e nou hele bijzondere dingen gedaan hebben. Van die dingen die je moet doen voordat je aan kinderen wilt beginnen. Dus ja, ik vind het nog altijd wel heel jammer.
Maar dat ik voor mijn 30e toch moeder ben geworden, voelt toch als een overwinning. Sowieso omdat we in verwachting konden raken, maar ook omdat ik me nu in ieder geval nog niet te oud voel. En tja, wat is te oud? Nog altijd sta ik achter de bovenstaande argumenten. Ik ben nog steeds van mening dat ik zo lang als ik kan mijn kinderen een ouder wil geven en zelf zo lang als ik kan wil genieten van mijn kroost. Ik wil zo lang als ik kan fit en vitaal zijn om lekker gek te doen met hen. Tuurlijk besef ik me ook dat de liefde er niet minder op wordt na mate je ouder wordt. Die liefde zal net zo veel zijn als iemand die jong moeder wordt.
En het allerbelangrijkste: Roy en ik hebben samen een kind uit liefde gekregen toen we het allebei ook wilden. Ik misschien wel een beetje meer dan hij 😉
Hoe oud was jij toen jij moeder (of vader) werd? Dacht jij hier vroeger over na? En als je nu (nog) geen kinderen hebt, heb je een bepaalde leeftijd in je hoofd?
4 comments
Ik vind 25 helemaal niet jong? Bij denk ik eerder aan 18-21. Ik was ook 25 toen ik mijn eerste kreeg. Ik vind dat juist ewn goeie leeftijd want het is niet te jong maar ook niet oud. Ik ben btw nu 30 en zwanger van mijn 3e! ?
Hahaha! Grappig hoe iedereen er zo verschillend over kan denken! Maar 25 was dan mijn uiterste leeftijd eerder dus hahaha. Die is dus verplaats naar 30 en dat is gelukt ? Gefeliciteerd!!! Wanneer ben je uitgerekend?
Zelf was ik er als kind al over uit. Voor mij geen kinderen. Zo sterk als sommige voelen echt een moeder te zijn, zo sterk voel ik, dat ik dat niet ben. Begrijp me goed, ik heb geen hekel aan kinderen, ik ben dol op mijn neefjes en nichtje, maar bij mij past het niet.
Ik vind het wel heel mooi als iemand zo sterk een visie heeft over het ouderschap. Het is iemand dan ook meer dan van harte gegund om het uit te laten komen. 29 is absoluut niet oud.
Ook prima toch als je geen ouder wilt worden? Er zijn toch al genoeg mensen 😉