Hoe zwanger worden mijn leven beïnvloed

Zoals jullie weten proberen wij sinds begin augustus een kindje te maken. Bijna 5 maanden, ruim 10 zwangerschapstesten, een aantal ovulatietesten, vele foliumzuur pillen en vele onzekerheden later zitten we nog ‘maar’ in ronde 3 op dag 34. Als ik zo bereken dat we richting het half jaar gaan, besef ik me dat de tijd best snel voorbij vliegt. Ik had nu gehoopt zwanger te zijn, maar helaas werkt mijn cyclus niet helemaal mee. Of zou het onze vruchtbaarheid zijn? Of onze timing? Hoe dan ook, het is tot dusver nog niet gelukt.

Toen we de beslissing maakten om zwanger te worden, was ik er op de een of andere manier helemaal van overtuigd dat het ons binnen 3 maanden (wist ik veel dat mijn cyclus niet meteen regelmatig zou zijn) zou lukken. Ik had er zo’n enorm goed gevoel over. Nog nooit had ik iets zó zeker durven te zeggen. Goed. Tegen mezelf dan, want de omgeving weet sowieso van niets. Maar na ronde 1 zakte die hoop me toch een beetje in de schoenen. Ronde 1 duurde namelijk 33 dagen. Daar is niks verkeerds mee, maar ik had graag meteen een cyclus van 28 dagen gehad. Ook al is dat maar een gemiddelde… En toen kwam ronde 2. Weer testte ik rond de 28 dagen. Negatief. Toen na 33 dagen (want per slot van rekening hoopte ik op dat moment dat mijn cyclus gewoon meteen goed zou zijn en dat hij dan dus 33 dagen duurde). Nee. Nog steeds negatief. Zo’n week later testte ik weer negatief. En zo ging het nog even door.

Ik begon me enigszins zorgen te maken. En dus belde ik de huisarts. Maar die vertelde dus dat dit gewoon zo kon zijn. Nawerkingen van jarenlang de pil of ik heb nou eenmaal een onregelmatige cyclus. Maar ik kan me mijn cyclus niet perse herinneren van voor de pil. Daar was ik gewoon helemaal niet mee bezig.

Uiteindelijk kwam daar toch de menstruatie en begonnen we aan ronde 3. En daar zijn we nu dus nog steeds. In al die tijd, elke ronde opnieuw, voel ik van alles. Steken in de eierstokken, buikkrampen zoals bij het ongesteld worden, gevoelige borsten, opgeblazen gevoel. Nee, al die zwangerschap kwalen heb ik allemaal al eens gevoeld. Maar nee. Het was mijn geest die trucjes uithaalt met mijn lichaam. Ik wil zó graag zwanger worden (ik heb er immers lang op moeten wachten, voordat mijn partner dit ook wilde), dat ik van alles voel. Zelfs als ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn. Even daar gelaten dat dat best een moeilijke opgave is als je graag kinderen wilt.

Ik zit bijna dagelijks op het forum van Ouders van Nu. Fijn en leuk om te lezen hoe het met lotgenoten gaat. Ik sluit me aan bij de groep die in augustus gestopt is met voorbehoedsmiddelen en sommige zijn al zwanger! Super leuk voor ze! Maar ik baal dan wel dat het mij nog niet is gelukt. Ook overdag denk ik er aan. Elk pijntje en steekje wat ik voel Google ik in combinatie met zwangerschap. En ja, ik weet heus wel dat dat zoeken is naar het antwoord wat ik graag wil. Die ene kleine mogelijkheid dat het te maken zou kunnen hebben met zwanger zijn. Ik kan je vertellen: ik ben ondertussen bijna een expert op dit gebied.

Naast al die zogenaamde kwaaltjes die ik voel, blijf ik nog steeds veel baby’s en zwangere vrouwen om mij heen zien. Het is net als een nieuwe auto: zo is die ene auto je nog nooit specifiek opgevallen, maar zodra je hem hebt of wilt zie je ze overal. Nou dat dus. Overal baby’s. Overal zwangere personen. Toen laatst een collega vertelde in verwachting te zijn was ik dolblij voor dit leuke stelletje. Maar het stak ook wel een beetje. Ik durfde niet te vragen hoe lang zij bezig geweest zijn, want dat zou alleen maar meer kunnen steken. Daarbij zijn dat natuurlijk mijn zaken ook helemaal niet.

Ik had stiekem gehoopt dat ik als een cadeautje een positieve zwangerschapstest onder de kerstboom kon leggen. Helaas is dat niet doorgegaan. Maar wie weet heb ik de eisprong vorige week pas gehad en test ik nog net voor 2017 positief? Dat is vast te veel goede hoop. Maar hoop houd je nou eenmaal op de been.

Ik wens jullie een fijn kerstperiode en alvast al het goeds voor 2017! Wij klussen nog even door 😉