Bloeding nummer 4 tijdens deze zwangerschap | The World Around Me #11

Vandaag een wat kortere The World Around Me. Ik had deze week geen bijzondere week en vergat de helft van de tijd foto’s te maken. Het was zelfs maar de vraag of ik wel een TWAM online kon gooien. Maar ja hoor. We hebben weer wat spannends mee gemaakt. De vierde bloeding tijdens deze zwangerschap liet zichzelf zien en vandaag vertel ik je er weer meer over. 

Het is vrijdag 22 september. Ik word wakker in de ochtend (alhoewel ik die nacht al meerdere keren wakker ben geweest) en blijf nog lekker even liggen. Dat is het voordeel van verlof hebben. Na een uur besluit ik dat ik er toch écht uit moet om even te gaan plassen. Want ja, die kleine meid drukt behoorlijk op mijn blaas.

Rustig waggel ik naar beneden, want normaal lopen lukt al lang niet meer. Odin komt mij tegemoet en ik knuffel even lekker met hem. Ik zet de tuindeur open zodat hij lekker buiten kan spelen en vervolgens denk ik rustig mijn plasje te kunnen gaan doen.

Guess what? Een vol inlegkruisje met… Nou ja, je snapt het ondertussen wel. Hoewel ik in de tussentijd wel vaker bloedinkjes gehad heb, was het nooit zoveel dat ik hoefde te bellen. Maar nu dus wel weer. Ik bel naar het ziekenhuis en krijg weer een waslijst aan vragen voorgelegd zodat ze zeker weten dat het nodig is om te komen. Op zich fijn, maar aan de andere kant bel ik niet voor niets. Goed, conclusie is dat ik langs moet komen.

Ik bel Roy en die vraagt of hij mee moet. Maar omdat ik niet meer zo schrik van bloedingen durf ik het ook wel alleen aan. Daarnaast heb ik hem nog snel genoeg gebeld als er iets mocht zijn wat anders is dan ‘normaal’.

Bij het ziekenhuis word ik deze keer snel geholpen. Meestal word ik op een kamer gezet en dan duurt het even voordat er een verpleegkundige en/of gynaecoloog komt, maar deze keer is het blijkbaar wat rustiger en kan ik meteen aangesloten worden aan de CTG. Het hartje heeft een mooi ritme en mijn buik is ook nog mooi rustig. Mijn bloeddruk, zuurstof en temperatuur word nog opgemeten – die zijn goed – en daarna word ik weer alleen gelaten met het kloppend hartje van ons meisje.

Zo’n 20 minuten later komt de gynaecoloog erbij. Zij wil eerst met het eendenbekje kijken of het bloeden gestopt is en of het weer van het wondje op mijn baarmoedermond komt. Het eendenbekje ervaar ik als steeds minder prettig. Ze probeert mij een beetje aan de praat te houden, zodat ze goed kan kijken. Het bloeden is gelukkig weer gestopt en dat is al een vooruit gang met de laatste keren. Verder ziet ze niks geks.

Daarna gaan we kijken met de echo. En ja hoor, ook daar zien we dat alles nog goed is. Ze laat mij precies zien waar de placenta allemaal zit. Hij zit – maar dat wist ik al sinds de 20-weken echo – aan de voorkant. Volgens mij is hij nog zelfs best groot. Maar hé, ik heb er geen verstand van. Er is nog voldoende vruchtwater en het hoofdje ligt goed tussen mijn bekken. Het hartje zien we mooi kloppen en ze is lekker aan het bewegen. Ik heb haar neusje weer even kunnen bewonderen. Afgelopen maandag tijdens de controle was ze verstoppertje aan het spelen, dus fijn om haar weer even wat beter gezien te hebben.

Al bij al zien de controles er goed uit. De gynaecoloog vindt dan ook dat ik deze keer wel meteen naar huis kan – yay! Ondertussen mag ik nog 10 minuten aan de CTG genieten van mijn dochter. Daarna wordt de CTG afgekoppeld en kan ik weer naar huis in afwachting tot ons meisje vindt dat het tijd is om haarzelf te laten zien.

Hebben jullie nog iets spannends meegemaakt afgelopen week?