Vandaag zijn we 1 jaar een soort van getrouwd en hoe dit mij bevalt

Vorig jaar werd ik op deze dag mevrouw Hufnagel. We tekenden een geregistreerd partnerschap en vierden het met de belangrijkste mensen in ons leven. Het was een fantastische dag! Hoe het mij nu – één jaar later – bevalt vertel ik je in dit artikel. 

Met nog altijd evenveel liefde kijk ik terug op vorig jaar. Hoe het begon als ‘het zou alles toch wel wat makkelijker maken voor Isabelle’ tot ‘oeps, we zouden het klein houden, maar is toch groter geworden’. Als we het overnieuw zouden moeten doen, dan had ik het waarschijnlijk weer zo gedaan.

Ik zeg heel bewust waarschijnlijk. Zo nu en dan speelt toch de gedachte door mijn hoofd dat we hadden moeten trouwen. De reden dat we kozen voor een geregistreerd partnerschap had te maken met dat ik niet met een zwangere buik in een trouwjurk wilde. Daar sta ik in principe nog altijd achter. Het ding is alleen dat we nog plannen hebben om écht te trouwen. Maar zouden we het heel anders vieren dan dat we het geregistreerd partnerschap gevierd hebben? Ik denk het niet perse. Om die reden denk ik nu wel eens dat we hadden moeten trouwen.

Maar ach. We gaan het allemaal wel zien als we daadwerkelijk gaan trouwen.

Ik was heel snel gewend aan mijn nieuwe naam. Het enige wat ik soms nog wel vervelend vind is dat ik niet altijd even goed meer weet waar ik nou nog als van Schijndel sta geregistreerd en waar als Hufnagel. Het grootste deel van waar ik geregistreerd sta heb ik laten aanpassen, maar (nog) niet alles. Dus soms zeg ik mijn nieuwe naam en dan kunnen ze mij niet vinden. Ach ja, meestal laat ik het dan meteen aanpassen.

Verder is er tussen mij en Roy niet echt iets anders. Behalve uiteraard dat we nu een kleine meid hebben. Maar verder heeft het geregistreerd partnerschap geen extra dimensie gegeven. Hoewel ik het heel eerlijk heel erg leuk vind als Roy zegt: ‘mijn vrouw’. En ik glunder als ik zeg ‘mijn man’. Had ik een extra dimensie verwacht? Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik denk dat de dimensie is hoe je elkaar kunt aanspreken tegenover een ander. En dat voelt fijn. Wij horen echt bij elkaar. Dat idee een beetje.

Met heel mijn hart hou ik van Roy. Ik kan mij na bijna 11,5 jaar samen nog altijd verbazen over hoe goed wij eigenlijk bij elkaar passen. We vinden zoveel dingen hetzelfde leuk en laten elkaar vrij in de dingen waar een ander niets mee heeft. Ik kan met hem lachen, met hem huilen, ruzie maken, gek doen en samen de liefde voor Isabelle delen. En die dingen waardoor we af en toe eens een mening verschil hebben en nog minder vaak ruzie maken… Tja, dat hoort er bij en zo hou je elkaar scherp. Ik zou mezelf met niemand anders kunnen voorstellen.

Schatje, gefeliciteerd met ons 1-jarig jubileum. Vanavond gaan we dat lekker vieren! Ik hou van jou!