Oh, wat waren wij trots toen Isabelle voor het eerst begon met vast voedsel. Ze kon het al zo lekker opsmikkelen en eigenlijk ging alles wat we haar voorschotelde er wel in. Dat was fijn! Geen gevecht aan tafel voor ons dus. Of toch wel…?
Van baby veranderde ze in een dreumes die nog steeds goed at. Ze at zelfs haar korstjes op en was een voorbeeld voor haar half jaar oudere nichtje. Heel soms had ze iets waar ze geen zin in had (of ze had gewoon geen trek), maar dat hebben wij ook weleens en dat kwam ook maar zelden voor. Alleen komkommer. Nee, dat leek ze echt niet lekker te vinden.
Langzaamaan veranderde haar eetgedrag. Steeds vaker liet ze korstjes liggen. In het begin was dat vaak de helft maar en dus dachten we gewoon dat ze vol zat. Dat kan en is ook prima. Ik ga haar niet dwingen om te eten als ze verder goed gegeten heeft.
Maar toen werd het structureel. De korstjes werden bijna nooit meer gegeten. Soms bij uitzondering. Vaak als je haar gewoon aan tafel liet zitten en het negeerde. Maar ook daar trapte ze op een gegeven moment niet echt meer in. Ach, het is een fase. Volgens mij hebben bijna alle kinderen dat wel.
Echter bleef het niet alleen bij de korstjes. Ze werd ook kieskeurig op haar avondeten. Gebakken aardappeltjes en vlees ging er meestal wel in, maar die groenten…. En dus deden we het anders. We gaven eerst de groenten en lieten het vlees en de gebakken aardappeltjes in de keuken staan. Dat hielp. Eén week. En toen had ze door dat ze daarna toch wel vlees en gebakken aardappeltjes zou krijgen.
Het is niet zo dat ze nu nooit meer groenten eet. Pasta eet ze vrijwel altijd goed (een uitzondering daar gelaten). Dus doe daar de groenten doorheen en tadaa. Ook gepureerde dingen (zoals wortelstamp) gaat er prima in. En heus zijn er ook dagen dat ze haar groenten wel prima eet. Waar het hem dan precies in zit weet ik niet. Gelukkig is ze gek op fruit en krijgt ze sowieso wel vitamines binnen.
Tja, van een alles etende dreumes naar kieskeurige (bijna) peuter. #hetiseenfase #hoopik
Herkenbaar?
