Het is gewoon alweer twee jaar geleden dat Isabelle via een vreselijke spoedkeizersnee ter wereld kwam. Twee jaar?! Can you believe it? Tijd gaat snel, zeker als ik mezelf besef dat over nog eens zo’n 2 jaar Isabelle al naar school gaat! Poeh! Vandaag deel ik met jullie hoe het eigenlijk met Isabelle gaat en hoe ik haar heb zien ontwikkelen van kleine dreumes naar peuter.
Tot Isabelles eerste jaar hield ik jullie iedere maand op de hoogte. Dat kon ook, omdat er iedere maand iets gebeurde in de ontwikkeling. Vanaf het moment dat kinderen één zijn geworden, gaat het niet per se minder hard, maar valt er wel minder te vertellen.
In het afgelopen jaar heeft Isabelle leren lopen. Eigenlijk dachten we dat ze dat al bij zo’n maand of 10/11 zou gaan doen, omdat ze die interesse wel liet zien. We kochten een loopkar voor haar verjaardag en met veel plezier liep ze er achteraan. Echter liet het echte lopen nog even op zich wachten. Isabelle was 1 jaar, 4 maanden, 1 week en 3 dagen oud toen ze het eindelijk liet zien. En wat ze liet zien was meteen goed. Heel het stuntelige van misschien wel/niet kunnen lopen heeft ze niet aan ons laten zien. En dus liep ze van niet naar ineens wel.
Daarnaast veranderde ze in een dreumes met eigen willetje. Hartstikke leuk natuurlijk, maar het opvoeden werd wel een stukje zwaarder. Want van een kind dat eerst alles at en deed, naar een pre-peuterpuberteit is toch even wat anders. Gelukkig hebben we nog steeds niet zo heel vaak een dreumestantrum gehad, maar ik ben (bijna) twee en zeg nee daarentegen vaak genoeg. Alleen tijdens de zwemles wil ze nog wel eens écht van zichzelf laten horen. Ze zit nu al een paar maanden bij de groep vanaf 2 jaar en daar moet je – in tegenstelling tot de vorige groep (babyzwemmen) – écht dingen doen. Het gaat nu niet meer alleen om gezellig samen zwemmen en liedjes zingen, maar ook echt dingetjes oefenen. En tja, daar wil de kleine mevrouw nog niet altijd in mee. Het gevolg? Een krijsend, alles bij elkaar schreeuwend, eigenwijs kind. Ach, we zijn vast niet de enige ouders die hun kind zo meemaken.
Ook een mijlpaal in het afgelopen jaar was dat Isabelle voor het eerst bij de tandarts geweest was. Natuurlijk ging dat nog niet op een manier zoals dat bij iets oudere kindjes gaat, maar zo kon ze wel vast wennen. Deels vond ze het ook interessant en deels had ze echt zo iets van: “Wat gebeurd hier?”
De grootste ontwikkeling zit hem in taal. Ze gebruikt steeds meer woorden en zo nu en dan een zinnetje. Vooral afgelopen zomer. Toen liet ze echt een taalsprong zien. Ze pikt steeds meer woorden op en ze praat je ook heel vaak na. Dat betekent wel dat we nu écht moeten opletten met wat we zeggen. Soms is dat in de sleur van de dag nog best wel eens een uitdaging, haha! Bijvoorbeeld tijdens het autorijden en er zitten echt vervelende chauffeurs op de weg… Ach, ik denk dat iedereen dat wel kent.
En de laatste ontwikkeling mag ik niet vergeten. Vanaf haar geboorte slaapt Isabelle met een speen. Dat was niet onze bedoeling, maar ze had als baby last van buikkrampjes en een grote zuigbehoefte. Dus toch maar aan de speen, want dat is makkelijker af te leren dan de duim. Na haar eerste jaar praatte Roy en ik er al over om de speen weg te halen. Vooral Roy vond dat wel een lastig iets, omdat hij dacht te zien dat Isabelle er nog zoveel behoefte aan had. Dat klopte ook wel. Toen ze 1,5 was zag ik dat het ook meer een gewoonte werd dan daadwerkelijk een behoefte. Toch bleven we de speen geven. Misschien een beetje bang dat ze ineens slecht zou gaan slapen? Ik weet het niet. Hoe dan ook, haalde ik precies één week geleden de speen van haar knuffel af zonder dat ze dat had gezien. Ik deed de bedtijd routine met Isabelle en bij het in bed leggen vroeg ze naar haar tut. Ik gaf haar de knuffel zonder tut en zei: “Vandaag alleen de knuffel, want je bent al een grote meid.” Toen heb ik haar nog kusjes gegeven en ben weg gegaan. Ze heeft niet gehuild, niet geschreeuwd, niks. Ze is gewoon gaan slapen zoals ze altijd deed én ze sliep gewoon net zo lang als anders! Woohoo! Ik vind dit ook een mooie tijd omdat ze nu in een groot bed slaapt én ze natuurlijk grote zus wordt. Daarbij gingen de speentjes heel snel kapot de laatste tijd omdat ze er meer op aan het kauwen was. Dus het werd me ook wat te gevaarlijk.
Ik ben mega trots op onze dochter. Ze doet het hartstikke goed, is nog steeds vrijwel altijd vrolijk (op een paar uitzonderingen na), slaapt goed, speelt leuk zelfstandig en met Odin, kan ons ook lekker uitdagen, heeft een heerlijk eigen willetje en ze is gewoon mega leuk.
Lieve Isabelle, wat is mama trots op jou! Van harte gefeliciteerd met je verjaardag lieverd!
2 comments
Gefeliciteerd met Isabelle.
Dankjewel!