Feministisch als wij vrouwen zijn, willen we nog wel eens vergeten dat we onze mannen toch echt wel nodig hebben. Ja, we kunnen heus wel een spijker in de muur slaan en we kunnen zelfs de lamp vervangen. Maar een leven met alleen maar vrouwen…. Nee, ik ben wel blij met een nuchtere man in mijn leven. Een man die soms heerlijk – en soms zo irritant als maar zijn kan – komt met simpele oplossingen en gedachtegangen. Dat hij nog niet met mij wil trouwen vergeten we maar even en ook het feit dat mijn eierstokken rammelen en hem dat niks zegt zien we nog maar – even! – door de vingers. Deze blogpost is een ode aan alle mannen in de wereld. Maar vooral een ode aan die van mij…!