Elke keer vind ik het zó bijzonder als Isabelle weer iets nieuws kan. Meestal is het ineens van de een op de andere dag dat ze iets kan. Alsof ze een knopje indrukt waarmee ze zegt: ‘nu kan ik dit’. Héél bijzonder. Zo ging het ook met tijgeren. Dit kan mijn 8-maanden oude meisje nu sinds afgelopen zondag! En wat vind ik dit leuk!
Ze lag al regelmatig op haar buikje. Op haar plek draaide ze rondjes. Maar echt vooruit komen deed ze niet. Prima. Dat komt vanzelf wel wanneer zij er klaar voor is. Leuk om te stimuleren, maar wat er nog niet in zit, komt vanzelf nog wel. Op haar eigen tempo, wanneer zij er klaar voor is.
Tot afgelopen zondag dus. Ik had haar op haar kamertje op een mooi kleedje gelegd om leuke foto’s voor Instagram te maken (volg je me daar ook al?!). Eerst op haar rug en daarna op haar buik. En toen ineens vond ze het wel welletjes geweest.
Ik wist al wel dat ze mijn telefoon erg interessant vind en had die op de grond liggen omdat ik met mijn andere camera foto’s aan het maken was. En wat denk je? Ze wilde perse mijn telefoon pakken. Die lag buiten bereik, maar dat maakte blijkbaar ineens niet meer uit. Mevrouw trok zichzelf aan haar armen naar voren. Af en toe werkte haar knie ook mee. Het was zwaar voor haar, maar ze gaf niet op.
Vol enthousiasme riep ik dat Roy NU moest komen. Want stel je voor dat ze ineens zou stoppen… Maar dat deed ze niet. Ze had de smaak te pakken en ging er vol voor. En ze kreeg mijn telefoon dan ook te pakken.
Ook daarna ging ze door. Ze nam mijn telefoon overal mee naar toe. Erg leuk om te zien! Morgen kun je het overigens in de vlog zien die online komt! Raad ik je zeker aan om morgen te kijken 😉
De dagen daarna ging Isabelle ook tijgerend de kamer door. Ze vindt het heerlijk! De ene keer doet ze het wat langer dan de andere keer, maar dat is logisch. Ik ben dus een trotse mama. Wat gaat het hard, maar wat ontwikkelt ze zich toch zo fijn! Love it!
