Wat houd ik toch van het digitale tijdperk! Nou ja, meestal dan. Meestal geniet ik er van. Het is vaak enorm makkelijk. Je hebt de wereld binnen handbereik. Ik kan snel dingen opzoeken die ik wil of moet weten en ik kan snel contacten met mensen in de vorm van bellen, sms-en en appen. Daarnaast kan ik door deze techniek bloggen en de wereld laten weten hoe ik over dingen denk. En daar zit ook de keerzijde. Niet alleen bij blogs, maar bij de hele online wereld. Want als je iets vindt, vindt een ander er ook iets van. Fijn als je elkaars mening deelt, maar in vele opzichten minder fijn als dat niet het geval is. Niet dat een ander dezelfde mening moet hebben. Helemaal niet zelfs! Maar vooral omdat we onze beschaafdheid laten varen als we een mening online delen.
Oké, niet iedereen wordt ineens onbeleefd zodra ze online hun mening delen. Maar met open mond lees ik toch vaak reacties op bijvoorbeeld social media kanalen zoals Facebook. En wat ik dan misschien nog wel verbazingwekkender vind, is dat sommige mensen speciaal een account aanmaken om zomaar alles te kunnen roepen zodat anderen niet weten wie ze in het echt zijn. Kijk op Facebook maar eens naar het profiel van degene die zonder schaamte een scheldkanonnade afvoert op Jan en alleman. Die hebben vaak 0 vrienden en niks op hun tijdlijn staan. Waarom in hemelsnaam een ‘tweede’ account aanmaken? Waarom perse anoniem blijven? Als je zo nodig stoer wilt doen, doe dat dan met je eigen profiel. Net als vóór dit digitale tijdperk. Toen kon je jezelf ook niet schuilen achter een of ander account.
Ik vind ook niet dat je jouw mening moet verschuilen onder een nep account. Iedereen mag zijn of haar mening hebben en het delen. Ook online. We hoeven niet altijd met onze neuzen dezelfde kant op te staan. We zijn verschillende mensen met verschillende ideeën en gedachtes. En dat moet kunnen. Tenminste, zolang het gesprek beschaafd blijft. Als ik A vind en uitleg waarom, mag een ander B vinden en uitleggen waarom. Hij of zij hoeft mij niet over te halen om ook B te vinden, maar kan wel gewoon vertellen waarom hij of zij er anders over denkt. Waarom al die scheldkanonnades naar elkaar toe als we het oneens zijn? Waarom meteen een schuldige aanwijzen of haat zaaien naar een bepaald geloof? Waarom scheren we mensen over één kam? Tegenwoordig worden vaak in nieuwsberichten alle mensen die in de Islam geloven beschuldigd of zelfs specifieker: Marokkanen of Turken of net welke mensen uit welk land dan ook. Hoezo dat dan? We horen net zo vaak dat blanke Nederlanders iets enorms fout doen als dat gekleurde (kan ik dit zo netjes verwoorden?) Nederlanders dat doen. Zo blijft rassenhaat in stand. Ik vind het woord ras sowieso heel vervelend. Wij zijn allemaal mensen. Punt. Daarbij leren we onze kinderen deze rassenhaat aan en leren we ze pesten. Zo verbetert de wereld toch niet?
Ik kan nog een hele blogpost vol schrijven over rassenhaat op het internet, maar ik had ook nog andere voorbeeldjes. Eén van die voorbeeldjes is het artikel van The Green Happiness over hoe je Lowlands gezond overleeft. Man, man man. Dat werd even op veel nieuwssites en social media kanalen belachelijk gemaakt. Maar is het niet vreemder dat we dat belachelijk maken? Who cares dat er mensen zijn die graag naar festivals gaan, maar toch gezond willen blijven doen? Wat is daar nou weer mis mee? Waarom moet het perse vette hap en alcohol zijn als je naar een festival gaat? Zij geven gewoon tips voor mensen die gezond willen leven. Als jij dat niet wilt, lees je het artikel toch niet? Dan is het namelijk niet voor jou geschreven. Het artikel is geschreven voor mensen die juist wel zo gezond mogelijk willen feesten. Eerlijk is eerlijk: geef mij ook maar die vette hap en alcohol (als ik niet zwanger ben ;)) op een festival. Maar ieder zijn ding toch? Leef en laten leven. Waarom moet iedereen reageren met opmerkingen als “Nou, wat zijn jullie leuk op feestjes.” of “Het is geen high tea festival.” of “Ik hoop dat jullie de toegang ontzegd wordt.”
Naast het belachelijk maken van mensen met een andere levensstijl dan die van jou, moet het schijnbaar online ook nog eens allemaal positief zijn. Blijkbaar mag je als blogger bijvoorbeeld alleen maar goede reviews schrijven en alleen maar positieve artikelen leveren. Het is toch niet allemaal even leuk? Dus waarom moet het dan allemaal zo positief? Zolang je respectvol blijft kun je ook een artikel schrijven over dingen waar je minder enthousiast over bent. Zo schreef Cynthia laatst op haar blog een artikel over de serie Girlboss en waarom ze deze stom vindt. In de reacties onder haar artikel waren dan ook wisselende reacties. Veel mensen die het wèl met haar eens waren en mensen die blij waren dat ze eens een keer een minder positieve review lazen. Maar ook heel veel mensen die respectloos reageerden. Zij vonden dan bijvoorbeeld de serie wel heel leuk en vonden het belachelijk dat Cynthia zich zo negatief uitlaat over Girlboss. Of ze snapten sowieso niet waarom er een negatieve review online moet staan, want “als je er niks aan vind hoef je er toch ook niet over te schrijven?”
Ik vind het zo gek dat mensen vinden dat je niets negatiefs mag schrijven. Als ik op zoek ben naar een review – of dat nou is voor een serie, een product of wat anders – dan wil ik zowel positieve als negatieve reviews lezen. Een review is altijd subjectief. Het is de mening van de schrijver. Hij of zij vindt het goed of slecht. Door veel verschillende reviews te lezen weet je beter hoe en wat. En dan nog kan jij een hele andere mening hebben. Waarom alleen schrijven over de dingen die leuk zijn? Ik heb een blog om te schrijven over datgeen wat ik wil delen. Meestal zijn dat leuke dingen, maar soms wil ik als schrijver ook gewoon eens klagen. En als je dat niet aanstaat dan lees je het gewoonweg niet. Zo simpel is het.
Wil ik dan zeggen dat we nooit negatief mogen reageren? Nee, dat is niet wat ik bedoel. Wat ik wel bedoel is dat we mogen vinden wat we willen vinden. Zolang er respect en uitleg is. En als je dat niet kunt, zeg dan maar niets.
Hoe denk jij hierover?
4 comments
Hulde aan dit artikel ??
Dankjewel 🙂
Het is de toon die de muziek maakt, gaat de uitdrukking. En daar ben ik het helemaal mee eens. Als je correct reageert mag je best ergens niet mee eens zijn.
En als blogger hoef je zeker niet alleen maar positief te zijn.
Precies! Dat vind ik ook 🙂