Donderdag was het zover: mijn lelijke tand werd EIN-DE-LIJK getrokken! Ik wilde jullie meenemen in mijn dag d.m.v. een vlog maar helaas moest mijn computer gisteren crashen. Grrrrr…. Misschien dat de vlog nog online komt zodra mijn computer gemaakt is, maar tot die tijd zullen jullie het moeten doen met een geschreven artikel. Dus bij deze: exit lelijke tand, hallo mooie tand!
Zoals jullie in het artikel over mijn lelijke tand konden lezen, zet er een gruwelijke doorn in mijn oog als ik naar mezelf keek: mijn lelijke tand. En die moest getrokken gaan worden. Ieuwks!
Toen the day dichterbij kwam, kwamen er ook steeds meer zenuwen. Want ooit in een ver verleden – lees 7 jaar – heb ik ook verdovingsspuitjes voor die tand gehad en die deden me een partij pijn! Ik heb gejankt als een kleinkind. Na die eerste wilde ik die andere spuitjes echt niet meer.
Dus om een lang verhaal kort te maken was ik waarschijnlijk gewoon banger voor die spuitjes dan voor het trekken zelf.
En toen was het ineens 12 juni 2014. Ik moest om 10.05 bij de tandarts zijn en stond ruim 1,5 uur van te voren op. Even mentaal ontspannen en mijn dag rustig opstarten. Als ik zou moeten haasten zou ik waarschijnlijk alleen maar zenuwachtiger zijn. En zodoende begon ik de dag met eerst wat buikspieroefening. Dit doe ik anders nooit ‘s ochtends, maar nu ik toch de tijd had… En daarbij was ik dus niet bezig met mijn tand, waardoor ik even geen zenuwen voelde.
Ik ontbeet met een lichte cracker met eiersalade, want meer kreeg ik toch niet door mijn keel. Om 09.30 stapten Roy en ik in de auto. Ik had Roy gevraagd mee te gaan omdat ik niet wist hoeveel pijn ik zou gaan hebben en of het dus nog wel zo verstandig zou zijn om te gaan autorijden.
Bij de tandarts aangekomen moesten we even wachten. Roy zou niet meegaan – die hoefde het niet te zien – en dus namen we afscheid toen de assistent mij kwam halen. Goh, wat klinkt dit dramatisch, maar dat viel wel mee hoor!

En huppakee, in de stoel. Let’s do this!
Ik vertelde de assistent over mijn angst voor de spuitjes en ze stelde me al snel op mijn gemak. Ze zou de spuitjes rustig aanbrengen en ze zou van tevoren aftellen zodat ik wist wanneer hij zou komen. Eerst zien en dan geloven dacht ik nog. Maar ze hield haar woord en verhip! Het deed echt minder pijn. Ha! Ik was eindelijk een grote meid!
De verdovingen begonnen te werken en ik moest wachten op de tandarts zelf. Want die goede man heeft het er maar druk mee. Ondertussen voelde ik mijn lippen en linker neusvleugel dik worden, al gebeurde dit niet echt. Maar zo voelde het voor mij wel.
Omdat de tandarts er toch niet was maakt ik met de assistent maar een babbeltje. Gelukkig was ze gezellig en konden we zo vrolijk kletsen.
Wie maakt dat nou ooit mee? Gezelligheid bij de tandarts!
De tandarts kwam en ging aan de slag. Even testen of ik echt niks zou voelen en huppakee, trekken maar.
En huh?! Binnen 5 seconden was mijn lelijke tand eruit! Even het gat schoonmaken en klaar. De tandarts wilde voor de zekerheid nog wel een foto laten maken om te checken of er geen worteltje achter was gebleven. Het duurde even voordat de tandarts terug kwam (blijkbaar was hij ons vergeten) en dus gingen we maar weer praten.
De assistent vroeg of ik mijn gebit (dus zonder tand) wilde zien. Natuurlijk wilde ik dit wel.
“Kun je tegen bloed?”
En dat kan ik, dus kreeg ik het spiegeltje in mijn hand. Ik zag mezelf en lag meteen in een scheur. Al die tijd heb ik me afgevraagd hoe het er bij een volwassenen uitziet om geen voortand meer te hebben. Bij een klein kind ziet dit er schattig uit, maar bij mij…
Het praten zonder die tand was ook raar. Ik sliste als een gek! En dat vond ik eigenlijk alleen maar grappig.
De assistent had nog nooit iemand meegemaakt die na het trekken van een tand de grootste lol had. En ze hadden niet eens lachgas gebruikt!

Toen de tandarts eindelijk kwam, ging mijn nieuwe tand (die bevestigd is aan een plaatje) in mijn mond. Ik kreeg een spiegel en…
WAUW! Na al die jaren van lelijkheid kon ik eindelijk weer lachen!
En zo kwam het dat ik met een grote lach op mijn gezicht terug naar de wachtkamer liep, waar Roy me raar aan stond te kijken. Hij snapte niet dat ik zo’n lol had gehad en dat ik op dit moment überhaupt in staat was om te lachen. Maar ach, wees blij! Nu was ik in ieder geval niet chagrijnig!

Thuis begon de tand (of laten we zeggen de wond waar ooit mijn tand zat) na 4 uur te bloeden als een rund. Geen fraai gezicht kan ik je vertellen. Na een kwartier stopte het.
Ik kon bijna niet drinken, slikken, eten en praten. Eten en drinken voelde ontzettend raar, ik wist niet hoe ik moest slikken want elke keer kwam mijn tong tegen het plaatje waardoor het plaatje bewoog. Was ook nog even wennen natuurlijk.
En praten… Tja, dat lukt me op dit moment nog steeds niet helemaal. Ik ben op bepaalde momenten redelijk onverstaanbaar en ik slis als een gek. Woorden met een ‘s’, ‘t’, ‘v’ of ‘f’ zijn lastig uit te spreken. En ik moet goed articuleren. Maar dat is eigenlijk wel goed voor mij omdat ik erg binnensmonds kan praten.
Vrijdag moest ik nog even terug voor een check. Alles bleek snel te genezen en ze hebben mijn tand nog iets of wat bijgeschaafd zodat hij de juiste grootte had.
Elke dag gaat het een stukje beter. Gisteren lukte het bijvoorbeeld al om fatsoenlijk te drinken. Maar eten blijft nog echt raar.

De komende 2 weken mag ik mijn plaatje niet uit doen. Behalve na het eten om hem te reinigen. Daarna moet ik het ‘s avonds af gaan bouwen en moet ik het plaatje uit doen. En daarom heb ik het bovenstaande doosje gekregen. Jeeh, ik ging weg met cadeautjes van de tandarts, haha!
Ik hoop dat jullie het op deze manier ook leuk vonden om het avontuur van mijn lelijke tand te volgen. Natuurlijk hoop ik de vlog alsnog te kunnen editen en online te zetten. Maar dat laat ik je gauw weten!
Deel 1 van mijn nieuwe tand is hiermee ter einde en ik wens jullie een prettig weekend toe.
17 comments
Wat heb je het ontzettend leuk geschreven!!!
Dankjewel!
Jeetje heftig! Ik heb een soortgelijk iets meegemaakt toen ik 4 of 5 was. Ben met mijn fietsje tegen een uitstekende steen aangereden en zo over het stuur gevlogen recht op mijn mond. Tandarts moest de 2 voortanden trekken aangezien die niet meer te redden waren. Gelukkig waren het melktanden.. maar met resultaat dat ik zeker tot m’n 10e geen voortanden had. Op m’n 11e waren ze weer terug en toen ik ongeveer 12.5 jaar oud was kreeg ik een beugel.
Een van de bovenste hoektanden is waarschijnlijk door de val bijna plat gaan liggen waardoor er een operatie nodig was om een beugelplaatje er op te bevestigen en uiteindelijk door m’n tandvlees heen te laten komen. Toen ie eenmaal er door was hebben ze een ijzeren draadje aan de bracket vast te maken en hem aan de beugel te bevestigen recht getrokken en netjes in m’n gebit gezet. Uiteindelijk bijna 3 jaar aan een beugel vast gezeten (aangezien ik ook een aantal kiezen mis, omdat die zich nooit ontwikkeld hebben. Heb ook maar 1 verstandskies godenzijdank). Gelukkig nu een mooi recht gebit en als het goed is kan mijn ene verstandskies er gewoon door komen en hoeft ie niet getrokken te worden (als ik de mazzel heb dat ie niet moeilijk gaat lopen doen).
Sterkte met het wennen aan het plaatje! Misschien dat je ooit nog een brug of implantaat kunt laten zetten. Snap niet dat die dingen zo duur zijn en amper vergoed worden.
Xxx
Nathalie
Dankjewel voor je lieve woorden! En jeetje! Jij hebt ook wat meegemaakt met je gebit zeg!
Die brug of implantaat gaat over een maand of 3 komen. Maar zoooo duur!
Ik bedoelde rare zinsopbouw in mijn reactie haha ;). Kon niet meer terugscrollen om het te veranderen.
Ben blij dat ik nu na dat hele gedoe met m’n gebit nu niet meer zo veel problemen er mee heb. Af en toe nog het spalkje achter m’n tanden dat geknapt is of los zit. En soms wat gevoelig met warm en koud, maar that’s it.
Hopen dat de 3 maanden zo voorbij zijn! Denk dat een brug of implantaat voor jou zelf prettiger zijn.
Beetje rare zinsopbouw in het 2e stukje haha. Kon het niet goed meer terug lezen. Telefoon ging te snel. Maar het is iig duidelijk waar het om gaat
Dankjewel voor je feedback 🙂
Na zo veel jaren met een ‘lelijke’ tand moet het fantastisch zijn om met een perfect gebit rond te lopen!
In het artikel verwoordde je alles zo leuk waardoor ik er zelf bij moest lachen 😉
Het is weer heerlijk om in de spiegel te kijken!
En blij dat ik je een beetje kon laten lachen!
Het ziet er erg mooi uit! Ik begrijp dat je blij bent dat je er vanaf bent na al die jaren!
Ik heb precies het zelfde . hoe ziet het bij jou eruit zobder tand heb je daar ook een foto van?
Daar heb ik ook een foto van maar die plaats ik niet. Bij een kind ziet het er schattig uit en bij een volwassenen niet hahaha
Bovenstaand stukje is al jaren geleden maar kwam ik tegen omdat ik nu met hetzelfde zit. Dankjewel voor het opschrijven van jouw belevenissen! Mijn lelijke voortand moet ook getrokken worden.. Omdat er kennelijk veel bot is verdwenen, is er nog veel onduidelijk over een implantaat. Ik zie er enorm tegen op; het trekken, eten/praten met het plaatje en alles daarna. Hoop dat jij inmiddels blij bent met je nieuwe tand!
Hoi Maria. Wat vervelend voor je! Als er teveel bot verdwenen is kunnen ze inderdaad geen implantaat zetten. Ik ben ondertussen blij met mijn nieuwe tand. Krijg vele complimenten er over! Ik blijf wel angst houden dat er elke keer iets mis mee is of gebeurt. Gelukkig is dat niet meer het geval geweest 🙂
Heel veel succes!
Hoi Natasja, wat leuk dat je zo snel reageert. Fijn om te horen dat het nu goed gaat en je positieve reacties krijgt! Hopelijk is er voor mij dan een andere oplossing beschikbaar. Groetjes
Ik hoop het ook! Heel veel succes!