Afgelopen week kon ik weer naar het ziekenhuis. Deze keer niet omdat ik zelf gebeld had i.v.m. bloedingen, maar omdat we een afspraak hadden voor bloedprikken, de groeiecho en een controle. Ook wel eens fijn om daarvoor naar het ziekenhuis te moeten. Zeker omdat het toch weer een heel bijzonder moment was.
Als eerste moest ik bloed gaan prikken. Dan zou ik de uitslag namelijk al krijgen bij de controle. Bloedprikken valt me reuze mee. In het begin van mijn zwangerschap heb ik dat ook moeten laten doen, maar toen wist ik nog niet hoe en wat. Dus nu ging ik er helemaal niet zenuwachtig naar toe. Dat prikje is zo gezet en vanuit dat ene prikje vullen ze een paar buisjes. No big deal.
Vervolgens moesten we door naar de groeiecho. Ik keek hier echt naar uit. We zouden ons meisje weer uitgebreid te zien krijgen! Hoe groot zijn de beentjes, het buikje, het hoofdje? Hoe ligt ze er bij? Bij mijn laatste ziekenhuis bezoek lag ze nog dwars, dus ik was reuze benieuwd of ze ondertussen al gedraaid zou zijn naar de goede positie.
Ze zag er weer prachtig uit. Het blijft bizar om te zien dat er een klein mensje in mij groeit. Met elke echo heeft ze steeds meer vorm. Al meteen ben je verliefd. Zo mooi! Ze is al goed gaan liggen, met haar hoofdje naar beneden, haar billetjes aan mijn rechterkant en armpjes en voetjes aan mijn linkerkant. Dat voelde ik de laatste dagen ook behoorlijk goed.
Qua lengte doet ze het ook goed. Haar beentjes zitten in de curve net iets boven gemiddeld en de rest zit op het gemiddelde. Ze zou nu ongeveer 1400 gram wegen en er is genoeg vruchtwater om haar heen.
Het allermooiste van de groeiecho vond ik dat we haar hebben zien gapen. Dat er een kindje in je buik zit is al bizar, maar om haar zo overduidelijk te zien ‘leven’ is zó mooi!
Helemaal gelukkig gingen we na de groeiecho dan ook weer in de wachtkamer zitten voor de controle bij de verloskundige. Zij voelde aan mijn buik tot hoe ver de baarmoeder nu komt en die zit helemaal op schema. Ook mijn bloeddruk was zoals altijd goed. Heel fijn! Daarna kreeg ik de uitslag van de bloedtest. Ik heb ijzer tekort en daarom moet ik nu dagelijks een pilletje slikken. Dat is nog wel even wennen, want je moet het een half uur voordat je gaat eten innemen of 2 à 3 uur na het eten.
Daarna hebben we ook nog over de bevalling gehad. Wilde ik thuis of in het ziekenhuis bevallen? Daar was ik nog niet 100% over uit. Uiteindelijk hebben we besloten dat het i.v.m. de bloedingen beter is om in het ziekenhuis te bevallen. Stiekem wel fijn dat ik nu zeker weet, dat we dan naar het ziekenhuis moeten. Voelt toch alsof ik weer iets van mijn lijstje heb kunnen afstrepen.
Al met al was het dus een positieve dag in het ziekenhuis. Met onze kleine meid gaat het super goed! Ik ben nu 30 weken zwanger en dat betekent dat we nog maar een kwart te gaan hebben. 75% van de zwangerschap zit er alweer op. Nog even en dan kan ik ons meisje vast houden. Can’t wait!
